Ο όρος «περιαρθρίτιδα ώμου» χρησιμοποιήθηκε κατά το παρελθόν για να περιγράψει τις περιπτώσεις πόνου στην περιοχή του ώμου εξωαρθρικής αιτιολογίας. Δηλαδή του πόνου που δεν συνοδευόταν από ακτινολογικά σημεία εκφυλιστικής αρθρίτιδας. Αν θέλουμε να ερμηνεύσουμε τον όρο πρόκειται για φλεγμονή πέριξ της άρθρωσης του ώμου, αν και μάλλον πρόκειται για γενική και αόριστη περιγραφή χωρίς να υποδηλώνει συγκεκριμένη παθολογία. Στην πραγματικότητα κάτω από την ομπρέλα αυτού του όρου περιλαμβάνεται ένας μεγάλος αριθμός παθήσεων. Η επικράτηση και χρήση αυτού του όρου οφείλεται στο γεγονός ότι τα συμπτώματα αυτών των παθήσεων είναι κοινά (πόνος, μείωση του εύρους κίνησης).
Η πρόοδος της ιατρικής και η παράλληλη χρήση νέων τεχνολογικών επιτευγμάτων, με την εισαγωγή νέων απεικονιστικών μεθόδων (αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία) βοήθησε στην αναγνώριση αυτών των νοσολογικών οντοτήτων. Έτσι ο όρος «περιαρθρίτιδα ώμου» δεν είναι σωστό να χρησιμοποιείται σήμερα γιατί αφενός δεν είναι ακριβής, αλλά κυρίως γιατί πλέον η διαφορική διάγνωση των παθήσεων του ώμου γίνεται ευκολότερα με την χρήση της μαγνητικής τομογραφίας και της αρθροσκόπησης.
Οι παθήσεις που συνηθιζόταν να περιγράφονται με τον όρο «περιαρθρίτιδα ώμου», είναι οι εξής:
• Τενοντίτιδα του πετάλου των στροφέων του ώμου (συνήθως του υπερακανθίου)
• Ρήξη του τενοντίου πετάλου των στροφέων του ώμου
• Σύνδρομο υπακρωμιακής πρόσκρουσης
• Ασβεστοποιός τενοντίτιδα
• Συμφυτική θυλακίτιδα (παγωμένος ώμος)
• Τενοντίτιδα της μακράς κεφαλής του δικεφάλου βραχιονίου
• Εξάρθρημα ή ρήξη της μακράς κεφαλής του δικεφάλου βραχιονίου
• Ρήξη του επιχείλιου χόνδρου (κυρίως βλάβες SLAP)
• Οστεοαρθρίτιδα ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης
• Ρήξη υπερπλάτιου νεύρου
• Αστάθεια ώμου
ΑΣΒΕΣΤΟΠΟΙΟΣ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑ (Calcific tendinitis)
Σε κάποιες περιπτώσεις η επαναλαμβανόμενη τριβή του πετάλου στροφέων σε ένα συγκεκριμένο σημείο πάνω στο οστό του ακρωμίου δεν έχει σαν αποτέλεσμα την ρήξη του τένοντα αλλά την ασβέστωσή του. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχουν επανειλλημένες φλεγμονές στο ίδιο σημείο χωρίς ωστόσο την υπερβολική μηχανική τριβή που οδηγεί σε ρήξη. Οι υποτροπιάζουσες αυτές φλεγμονές (οι οποίες επίσης μπορεί να μην γίνουν αντιληπτές από τον ασθενή) οδηγούν σε μια τοπική νέκρωση του ιστού. Η νέκρωση είναι βασική προϋπόθεση για την εναπόθεση ασβεστώσεων καθώς δεν υπάρχει πλέον κυκλοφορία του αίματος η οποία θα απομάκρυνε τα οποιαδήποτε ανοργανα στοιχεία.
Η διάγνωση της ασβεστοποιού τενοντίτιδας είναι πολύ εύκολη καθώς είναι μια από τις παθολογίες του ώμου η οποία φαίνεται ξεκάθαρα σε απλή ακτινογραφία. Συγκεκριμένα, δίπλα στην κεφαλή του βραχιονίου στην περιοχή των μαλακών μορίων, φαίνεται συνήθως ξεκάθαρα μια λευκή περιοχή σαν ένα κομμάτι βαμβάκι. Το σύνηθες ανατομικό σημείο της παθολογίας αυτής είναι πάλι στον τένοντα του υπερακανθίου.
Αυτό που θεωρείται κλασσικό σύμπτωμα ασβεστοποιού τενοντίτιδας είναι ο έντονος νυκτερινός πόνος άσχετα από την θέση του βραχίονα. Όσον αφορά την θεραπεία της, η ασβεστοποιός τενοντίτιδα αντιπετωπίζεται τα τελευταία χρόνια με μεγάλη επιτυχία με τη χρήση των κρουστικών υπερήχων (radiall shockwave therapy) η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να διαλύσει τις ασβεστώσεις χωρίς χειρουργική επέμβαση.
